یکی ازبیماری‌های روحی، قلبی و آفات اخلاقی حسادت به دیگران است، به شخصی حسود می‌گویند که به تقسیمات پروردگارش راضی نباشد، از بدحالی مردم خوشحال شود و از خوشحالی مردم ناراحت گردد، و آنچه را که در دست دارد بد و کم به حساب آورد و آنچه را که در دست مردم است خوب و زیاد بپندارد.

کسانی که حسادت می‌کنند در واقع از شیطان تقلید می‌کنند زیرا شیطان نخستین کسی بود که نسبت به خلافت حضرت آدم فخر و حسادت ورزید، امام غزالی مراتب حسد را به چهار قسمت تقسیم می‌کند:

اول؛ آنکه شخص دوست دارد نعمت طرف مقابل ازبین برود هرچند این نعمت به او نرسد.

دوم؛ آنکه آرزو می‌کند نعمت از طرف مقابل گرفته شود و به او برسد.

سوم؛ آنکه مثل آن نعمت را برای خود آرزو نکند بلکه نظیر آن را می‌خواهد ولی وقتی نتوانست به نظیر آن برسد دوست دارد طرف مقابل هم آن را از دست دهد تا تفاوتی با آن نداشته باشد.

چهارم؛ آنکه برای خود مانند دوستش آرزو می‌کند ولی اگر به آن نرسید دوست ندارد دوستش آن را از دست بدهد.

حسد به خاطر حب دنیا، غرور، ریاست طلبی، دشمنی وکینه، رقابت ومسابقه در قلب انسان به وجود می آید.

مضرات حسد: ضرر جسمی حسد آن است که به عقیده بسیاری از پزشکان، اکثر بیماری‌های قلبی و گوارشی از حسادت است. ضرر روحی آنکه اعمال صالح و حسنات به وسیله حسادت تباه می شود، ضرر دنیوی آنکه همیشه با خشم و پرخاشگری زندگی می‌کند و خواب راحت ندارد و ضرر اخروی آن است که انسان را بعد از مرگ با عذاب‌های دردناک روبرو می‌سازد. 

معالجه حسد: داروهایی وجود دارد که عمل به آنها حسادت را در انسان ضعیف و از بین می‌برد:

1 ـ داروی اول علم: علم از بزرگترین داروهاست که آسیب‌ها و ضررهای حسادت را به انسان 

می‌فهماند اگر انسان صالح بداند که حسادت، اعمال صالحش را همچون میوه، کرم زده‌میکنند و خاصیت اعمالش را تباه می‌سازد، هرگزحسادت نمی‌کند.

2 ـ داروی دوم تفکّر است: به این بیندیشد که توزیع، بخش و تقسیم نعمت‌ها همه بدست خداوند رزاقی است که این را از قبل انجام داده و دیگر نیازی به خشمگین شدن، نارضایتی وحسادت ندارد. فقط لازم است کمی حسود فکر کند که با حسادتش چیزی جز خوشحالی محسود و ناراحتی جسم و روحش هیچ چیزی عایدش نمی‌شود.

3 ـ داروی سوم محبت کردن است: محبت به مردم پادزهری است که ریشه حسد را می‌خشکاند کسانی که از داروهایی مانند صدقه دادن، سلام کردن و محبت کردن به دیگران استفاده می‌کنند خود را از بلای حسد دور می‌سازند.

4 ـ داروی چهارم دعا کردن برای محسود است: یکی از سخت‌ترین و تلخ‌ترین حسد دعا کردن در حق محسود است، بدیهی است که هر چه دارو تلخ تر باشد اثرش بهتر و زودتر است و اگر کسی تلخی دارو را تحمل نکند نمی‌تواند مزه شیرین شفا را بچشد.

5 ـ داروی پنچم قناعت کردن است: قناعت داروی دو بیماری است یکی حسادت و دیگری حرص و طمع.

6 ـ داروی ششم یاد مرگ است: تمام انسان‌ها به کام مرگ می‌افتند، بهتر است آدمی که حسادت می‌ورزد گاه گاهی مرگ را به یاد خود بیاورد. حسادت آسایش را از انسان می‌گیرد و عمر را کوتاه می‌کند «الحسود لایسود» حسود مجبور است برای آرامش خود از قرص‌های آرام بخش استفاده نماید. لذا یاد مرگ برای آرامش روح و روان داروی موثری است. 

آنهایی که به دام حسادت دچار شده‌اند خود را از بسیاری از نیکی‌ها محروم ساخته‌اند، پس نباید امروز و فردا کنیم، باید از همین حالا شروع به ترک حسادت نماییم، حسادت جز تخریب ایمان و ضایع کردن عمر و کاهش سلامتی دستاوردی ندارد. اگر شنیدیم یکی از دوستانمان به موفقیتی دست یافته بی درنگ به او زنگ بزنیم یا با خرید هدیه‌ای این موفقیت را به او تبریک بگوییم.

فریده مریدی از روانسر